Benvido, benvida. Este é o blog da Parroquia de Santa Margarida da Coruña, en Galicia, España. A todos os que, católicos ou non católicos, nos visitades neste portal, saudámosvos fraternalmente, agradecemos o voso interese e sabede que tedes abertas as portas da nosa comunidade, un fogar para vós.
Páginas
▼
28 feb 2012
27 feb 2012
24 feb 2012
20 feb 2012
Economía parroquial - Cuentas a 31/12/2011

RESUMEN DE LAS CUENTAS PARROQUIALES DEL 2011
(A 31/12/2011)
|
|
SALDO ANTERIOR (A 31/12/2010): 26.258,95 €
MOVIMIENTO AÑO 2011
|
|
INGRESOS
ARANCELES
|
640,00 €
|
CUOTAS Y SUSCRIPCIONES
|
3.976,00 €
|
COLECTAS A FAVOR DE LA
PARROQUIA
|
14.968,05 €
|
DONATIVOS Y LIMOSNAS
|
18.797,65 €
|
COOPERADORES PARROQUIALES
|
5.266,38 €
|
INTERESES CUENTA
|
52,08
€
|
INGRESOS PERIODO 2011
|
43.700,16 €
|
GASTOS
OFICINA, CULTO, ETC-
|
1.745,22 €
|
REPARACION Y CONSERVACION
|
29.651,29 €
|
PRIMAS DE SEGUROS
|
1.704,99 €
|
REVISTA POBO DE DEUS
|
3.172,90 €
|
GASOLEO
|
2.187,64 €
|
AGUA, ELECTRICIDAD, TELEFONO
|
2.281,46 €
|
ACTIVIDADES PASTORALES
|
1.096,43 €
|
LIMPIEZA, REPARTO DE POBO DE DEUS
|
4.080,00 €
|
APORT. AL FONDO COMUN DIOCESANO
|
5.673,12 €
|
GASTOS PERIODO 2011
|
51.593,05 €
|
SALDO A 31/12/2011
|
18.366,06
|
TOTAL INGRESOS
|
69.959,11 €
|
TOTAL GASTOS
|
69.959,11
€
|
Comentario
Coas colectas, subscricións e
donativos, entre todos os fregueses estamos sostendo sen dificultades a
actividade pastoral, evanxelizadora, caritativa e social da nosa comunidade
parroquial de Santa Margarida.
Os
donativos procedentes da devolución da lotería o ano 2010, igual que coa
“pedrea” do 2011, serven de inxección
económica moi positiva para afrontar as obras realizadas durante o ano pasado e
seguir mellorando o equipamento e os servizos parroquiais. Graciñas a todos.Coresma, unha mirada atenta aos outros (Andrés GV)
«Fixémonos uns nos outros para estímulo da caridade e das boas obras» (Hb 10, 24)
Este versículo da carta aos Hebreos serviulle de motivo central ao Papa Bieito XVI para a súa acostumada Mensaxe de Coresma.

Hoxe Deus séguenos pedindo que sexamos «gardiáns» dos nosos irmáns (cf. Xen 4,9) (...). O gran mandamento do amor ao próximo esixe e urxe a tomar conciencia de que temos unha responsabilidade respecto de quen, coma min, é criatura e fillo de Deus: o feito de ser irmáns en humanidade e, en moitos casos, tamén na fe, debe levarnos a ver no outro un verdadeiro alter ego, a quen o Señor ama infinitamente (Bieito XVI, Mensaxe para a Coresma 2012)
O Papa denuncia a actitude dos que torcen a cara para non veren as necesidades dos outros. A solidariedade e mais a comuñón fraterna, en humanidade e na fe, esixen de todos –non só dos crentes- atender as necesidades dos irmáns e procurar o seu ben físico (a saúde), material (nivel de vida digno), moral (educación e garantía de dereitos persoais e sociais), espiritual (a relación con Deus).
OS PUNTOS DO ESFORZO CORESMAL
Os clásicos puntos do esforzo coresmal son a oración, o xaxún e mais a esmola. Estas tres consignas penitenciais son interactivas, de xeito que cultivar unha sen as outras indicaría unha mala comprensión do que son e significan as tres. Non é verdadeira penitencia a que se fai separando vitalmente oración, xaxún e esmola. Acaba resultando falsa e hipócrita a oración que esquece o próximo ou que ignora os irmáns na fe. Igualmente resulta ridículo e carente de significado o xaxún (e a abstinencia) que se reduce a unha práctica de ascese elitista ou meramente ritual. De nada vale tampouco a esmola que se fai sen comprensión e misericordia co pobre.
CONVERSIÓN E NOVAS ACTITUDES
A Coresma anual debe recuperar na vida dos cristiáns o seu significado orixinal: é o camiño que a comunidade cristiá fai con aqueles que se van bautizar na próxima Pascua. Con estes case novos cristiáns os “vellos” revivimos persoal e comunitariamente os mesmos compromisos: a vida en Cristo require abrir o corazón á alegría da Pascua, unha alegría que nace da aceptación de Xesús e da súa cruz como acontecementos de salvación. Aí empeza o camiño do cristián.
A fe no Señor resucitado é a única razón de fondo para que oremos con intensidade e confianza, para que nos privemos do superfluo (non só privarse da carne ou de comer), e para que compartamos co irmán necesitado o amor de Deus que Cristo pon en nós.
A Coresma debe significar a renovación da nosa identidade cristiá, a que se nos dá no Bautismo. A Coresma sérvenos para poñer ao día na vida os valores básicos do evanxeo, como son: o amor de Deus, a salvación en Cristo, a dignidade das persoas, a alegría da fe, a comuñón eclesial, a construción do reino de Deus, a Palabra de Deus escoitada e vivida, o anuncio e testemuño de Xesucristo, a fraternidade eucarística e dominical, etc.
A Coresma é o tempo da reciclaxe vital dos seguidores de Xesús.
A.G.V.
15 feb 2012
10 feb 2012
4 feb 2012
Orando co evanxeo do domingo (Mc 1, 29-39)
“A xente anda buscándote”,
dixéronche un día, Cristo amigo.
E ti mostraches o teu corazón sensible
porque empezaches a miralos
e andaban moi perdidos,
coma ovellas sen pastor.
Xa ves, Señor, a xente anda buscándote.
E saben ben onde buscar,
Porque traen onda ti un corazón magoado,
con moitas feridas:
As tres feridas que cantou o poeta:
a ferida da vida,
a ferida do amor,
a ferida da morte.
Saben onde buscar.
E coñecen ben a quen buscan.
Non veñen na procura de éxito.
Non desexan fortuna nin saberes...
Soamente necesitan de ti,
Coma min,
coma todos os teus irmáns,
Cristo ...
2 feb 2012
DOMINGO V DO TEMPO ORDINARIO (B) - SANTO EVANXEO SEGUNDO MARCOS ( 1, 29-39)
Naquel tempo, despois de saír da sinagoga, Xesús foi á casa de Simón e mais de Andrés, con Santiago e Xoán. A sogra de Simón estaba na cama con febre, e axiña lle falaron dela.
E, achegándose, colleuna pola man e ergueuna; desapareceulle a febre e púxose a servilos.
Chegada a tardiña, xa de sol posto, leváronlle tódolos enfermos e endemoñados; a vila enteira se amoreou na porta. E sandou a moitos enfermos de varias doenzas e botou moitos demos. Pero ós demos non os deixaba falar, porque o coñecían ben.
Moi cedo, aínda de noite, Xesús ergueuse e saíu para un lugar arredado onde se puxo a orar. Simón e mailos que estaban con el fórono seguindo, e cando o atoparon, dixéronlle:
‑ Todos te andan a buscar.
El respondeulles:
‑ Vaiamos a outro sitio, ás aldeas veciñas, para que tamén alí se predique, pois para isto vin.
E marchou e ía predicando nas sinagogas por toda Galilea, e botando fóra os demos.