A parroquia

Somos a parroquia católica do barrio do mesmo nome na Coruña, España, arquidiocese de Santiago de Compostela. Estamos situados no tramo medio da Avenida de Fisterra e das rúas que a cruzan: Cidade de Lugo, Palomar, Paseo das Pontes, e os bloques de rúas en torno a Vista Alegre e mais ao viaducto da Ronda de Nelle, zona da Agra do Orzán ata a Gramela e Praza das Cunchiñas.

Pertencemos ao Arciprestado de Riazor na zona pastoral da Coruña. Estamos entre o Parque de Santa Margarida coa súa Casa das Ciencias e a zona verde do Paseo das Pontes. A nosa igrexa parroquial ubícase no número 156 da Avenida de Fisterra.

28 sept 2012

O til - Culturalmente activos


A “ex-culturación” da fe
    Os cristiáns dos primeiros séculos vivían a fe nun contexto con valores e mentalidades moi distantes e contrarias aos criterios do evanxeo e do seguimento de Xesús. Naquela sociedade a fe dos cristiáns irrompía como desafiante novidade. Naquel mundo os cristiáns tiñan que saber explicarse (Cf. 1Pe 3, 15).
    Na nosa sociedade, coma noutros países, o proceso de secularización produciu a “ex-culturación” da fe. Hoxe os cristiáns constatamos que moitos presentan a fe como contraria ao progreso, á razón científica, á modernidade, á liberdade das persoas e dos pobos. Ao mesmo tempo, os saberes relixiosos e cristiáns que modelaron a sociedade europea (o calendario, as festas, o descanso dominical, os relatos bíblicos, etc) entran nunha fase de descoñecemento e de desprazamento: o Nadal convértese en “vacación de inverno”, a Semana Santa en “vacación de primavera”, as representacións relixiosas públicas (os “beléns”)  son eliminadas da escena ou reducidas interesadamente a mero folclore  -incluso as mellor amparadas na relixiosidade popular-. Poderiamos multiplicar os exemplos. Os crentes, no mellor dos casos, somos compadecidos pola nosa ignorancia e credulidade.  

O evanxeo do domingo na perspectiva de "Quiero ver"

2 sept 2012

Evanxeo do Domingo XXII do tempo Ordinario (B) -

Dom XXII TO B. Evanxeo


More PowerPoint presentations from Andres GV


Neste domingo escoitamos cousas moi estrañas: que “a relixión pura é visitar orfos e viuvas”, que o culto con que se adora a Deus pode estar “baleiro”, que substituímos o que Deus nos di polos nosos ditos, e que os mandados de Deus ceden diante dos mandados nosos.
Resulta que podemos ser moi “relixiosos” sen pisar os recintos sagrados (visitando orfos e viúvas) e podemos ser nada relixiosos frecuentando os recintos sagrados pero o que facemos é pura construción nosa, non o que Deus espera de nós.
Haberá que ver a forma de desenlear este sarillo. Porque na práctica, e refírome á práctica relixiosa, temos organizado un sarillo ben encerellado, onde a igrexa parece que cumpre a función de autoridade relixiosa en lugar de ámbito de fraternidade e comuñón.  En fin, seguídelle o fío...