Naquel tempo, díxolles Xesús ós sumos sacerdotes e ós anciáns do pobo: ‑ Escoitade outra parábola:
Dunha vez había un propietario que plantou unha viña; rodeouna dunha sebe, cavou nela un lagar e construíu un caseto para o garda. Logo, arrendóullela a uns viñadores e marchou para lonxe.
Cando chegou o tempo da vendima, mandou os seus criados ós viñateiros, para cobra-las rendas. Pero os viñateiros agardáronos, e a un zorregáronlle, a outro matárono e a outro apedrárono. De novo mandou outros criados, máis numerosos; pero tratáronos do mesmo xeito.
Por último, mandóulle-lo seu propio fillo, dicindo para si: "O meu fillo hano respectar". Pero os viñateiros, ó veren o fillo, comentaron: "Este é o herdeiro: veña, matémolo, e a herdanza será nosa". E agarrárono, botárono fóra da viña, e matárono.
‑ Ben, ¿e cando veña o señor da viña, que fará cos viñateiros aqueles?
Respondéronlle:
‑ A eses malvados faraos morrer de mala morte, e arrendarálle-la viña a outros viñateiros, que lle paguen as rendas no seu tempo.
Díxolles entón Xesús:
‑ ¿Seica non lestes nunca na Escritura:
A pedra que desbotaron os canteiros é agora o esquinal:
esa pedra colocouna o Señor, ¡que regalía para nós!?
Por iso dígovos: quitarásevos a vós o Reino de Deus, e daráselle a un pobo que produza bos froitos.
Palabra do Señor / Loámoste, Cristo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario