UN LIBRO: "Detengamos la crisis", de Arcadi Oliveres

Detengamos la crisis, Las perversiones de un sistema que podemos cambiar. Arcadi Oliveres. Coleccion Sinergia, 43. Ed. Fundación Emmanuel Mounier. Madrid 2012.

          Acabo de recibir este libro de pequeno formato e en canto o abrín xa non o puiden deixar. É un texto apaixoado, cheo de anécdotas sintomáticas, pero cunha lóxica e coherencia interna que se agradecen. Un libro que –coma outros da Fundación Mounier-  merece unha difusión e unha distribución moito más ampla que a reducida aos subscritores.

O autor

          O autor é Arcadi Oliveres, de quen un coñecido xornalista de información relixiosa escribía hai xa máis dun ano: Está a facer estrago en Youtube, un video (en dúas partes) dunha conferencia de Arcadi Oliveres, economista español e recoñecido activista cristián pola xustiza social e a paz.

Leva unhas poucas semanas na Rede e xa ten, nestes momentos, 636.509 visualizacións. E segue sumando visitas por miles cada día. E iso que se trata dun video de denuncia sobre a situación, o presente e o futuro da economía mundial e da inmigración (J. M. Vidal). Na actualidade as visitas a estes  vídeos superan o dobre da antedita estimación. O enlace para os ver, que se transcribe todo seguido, sen espazos no medio de letras nin números , é o seguinte: <www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=VlelJa79Juo>.

          Arcadi Oliveres non escribe nin fala como o podería facer un afeccionado máis ou menos informado. É doutor en Ciencias Económicas, autor de varios libros da súa especialidade, profesor da Universidade Autónoma de Barcelona e  actual presidente de Justícia i Pau, organismo dependente da diocese de Barcelona.

O libro

          Igual que todos os libros da colección Sinergia, o presente é un libro de formato pequeno, de peto, con 135 páxinas de texto. Cada capítulo vai repasando os puntos fortes da crise: as finanzas, o consumismo, a vivenda, o desemprego, o déficit de democracia, as paranoias da sociedade e os conflitos internacionais. Cada capítulo ten dúas partes: na primeira o autor describe fluidamente os problemas e acompáñaos con valoracións éticas e sociopolíticas; na segunda, titulada “Os medios para combater”, fainos un chamamento ao comportamento responsable fronte ás perversións e corrupcións causantes ou influentes na crise.

          Estes medios son a resposta pensada para a xente, para os cidadadáns, para todos os que sentimos o deber de facer algo e ao mesmo tempo lamentamos  a escasa influencia social e cívica das nosas actitudes e decisións persoais.

          Son propostas asequibles, entre elas: reforzar co noso aforro a banca ética (Fiare, Triodos), o comercio xusto, a soberanía alimenticia, compartir e repartir as horas de traballo, máis austeridade persoal e familiar, promover coas nosas decisións as enerxías renovables e reducir as contaminantes e caras, aproveitar o uso e consumo de produtos de segunda man, apoiar e promover as cooperativas fronte ao imperio das sociedades anónimas, procurar boa información por medio das ONGs e de páxinas escollidas de Internet, reducindo así a manipulación das grandes cadeas e medios de comunicación. E un longo e lúcido etcétera de propostas e suxesións.

Indignados

          Non nos estrañemos de que moitas destas reflexións e interpelacións coincidan coas dos “indignados”  do mundo e do 15-M español. Coñezo persoas que comparten moitas das razóns destes movementos  pero resístense a apoialas porque constatan a interferencia polo medio de organizacións nada simpáticas para nós cobizosas de levar a auga ao seu muíño. Así son as realidades do mundo, ambiguas, con luces e sombras. Non temamos as tebras. Sexamos luz no medio delas.

A.G.V.