Non se entende

Non nos sorprende que haxa persoas que non simpatizan coa Igrexa por moi diversas razóns:  por falta de fe; por unha fe moi persoal, "á carta", que non comparte a "católica" común;  por algún resentimento de experiencias relixiosas amargas que os deixaron feridos, por convencemento de ateísmo, por pensar que a relixión é unha deficiencia de perspectiva humana e carente da comprensión científica da natureza e da vida.
Non nos sorprende que estas persoas acusen aos bispos e demais eclesiásticos de manipuladores, soamente interesados en manter o "tinglado" da institucíón eclesial e de seguir controlando as conciencias dos incautos crentes.
Non nos sorprende que estas persoas se propoñan axudarnos aos crentes a liberarnos deses atavismos e infantilismos que nos fan víitimas da rapina eclesiástica.
Non nos sorprende que estas persoas  se nos presenten coma os verdadeiramente libres e liberados, lúcidos, carentes de represións internas ou externas que coarten as súas decisión libres.
O que nos sorprende é que nos  acusen aos crentes de intolerantes e opresores  e que eles se sintan lexitimados para apartarnos do noso extravío pola forza coactiva da calumnia, da mentira, do poder mediático, da caricatura ofensiva, da blasfemia feridora e de toda clase de malas artes e malos humores.
A Igrexa hai tempo que deixou de levantar fogueiras e queimar herexes ou ateos. Agora, parece que son outros os que senten a necesidade de impoñer aos demais a súa triste ideoloxía
Por favor, non se empeñen en "liberarnos" e permítannos ser, a pesar de todo, ilusos, inxenuos e portadores desta fe e desta esperanza: que o amor, a xustiza e a paz son dons que Deus nos segue dando e tarefas ás que nos segue chamando.